Czy miłość ma znaczenie w naszym rozumieniu par i terapii? Czy może raczej stosunkowo rzadkie wzmianki o miłości, w bogatej literaturze psychoanalitycznej dotyczącej psychoterapii par, adekwatnie odzwierciedlają jej kliniczne znaczenie w pracy z parami? Czy ulotność miłości, wraz z różnorodnością jej przejawów i znaczeń, sprawia, że bliżej jej raczej do nastroju niż do struktury emocjonalnej? Jak nasze doświadczenie obecności lub nieobecności miłości wpływa na nasze myślenie i pracę? Czy świadomość miłości wzbogaca samą pracę, czy też względny brak tego tematu w literaturze wynika z faktu, że miłość jest klinicznie nieistotna? Podczas wykładu przyjrzę się temu zagadnieniu i podzielę się moimi obecnymi refleksjami na temat miejsca miłości w gabinecie terapeutycznym.